|
||||||||
“ Up to Nashville to the Southern Ground… “ Ik herinner me Matt Andersen nog goed van een optreden meerdere jaren geleden in het theatercafé Cultuurhuis in Heerlen. De struise harige Canadees die solo en akoestisch optrad, maakte als zanger al meteen indruk. Daarna maakte ik hem op Moulin Blues 2015 mee, waar ik zijn optreden nooit zal vergeten. Nu, anno 2019, heeft hij inmiddels o.a. 2 Europese Blues Awards, 7 Mapple Blues Awards op zak en een JUNO Award nominatie. Tijdens zijn Canadese tour in 2016/2017 verkocht hij méér dan 25.000 kaarten. Matt Andersen is een Canadese blues gitarist en singer-songwriter. Hij groeide op in het kleine provinciestadje Perth-Andover, New Brunswick, waar hij voor het eerst in contact kwam met de vele arbeiders die er wonen en het harde labeur in de steenkoolmijnen. Matt wou muzikant worden en startte zijn muzikale carrière in 2002 bij de New Brunswick band Flat Top. In 2004 speelde Andersen tijdens de East Coast Music Awards. Matt stond op het podium samen met Randy Bachman, Bo Diddley, Little Feat, April Wine, America & Loverboy. In 2009 doet Matt meer dan tweehonderd optredens, inclusief een vierde Britse tour. Hij nam dat jaar ook samen met mondharmonicaspeler Mike Stevens het album ‘Piggyback’ op. In 2009 startte ook zijn samenwerking met de Stuart McLean's “Vinyl Cafe” shows, met optredens doorheen Canada. Hieraan werd in 2011 een vervolg gebreid. In 2010, wanneer hij deel neemt aan een elf landenwedstrijd, wint Andersen als eerste Canadees na zesentwintig jaren; tijdens de ‘International Blues Challenge’ in Memphis, TN. Omdat deze wedstrijd gesponsord is door het Harvest Jazz & Blues Festival in Fredericton, kan Matt ook gaan optreden in de States, Frankrijk en Italië en deelnemen aan de legendarische Rhythm & Blues Cruises en krijgt daar bovenop nog een geld prijs. Nog veel meer prijzen wint hij in 2011... Tijdens de uitreiking van de Maple Awards ontvangt Matt de prijs van “Blues Entertainer of the Year” en de Award voor de “Acoustic Act of the Year”. In 2011 wordt Matt ook vier keren genomineerd door de East Coast Music Association (ECMA) als “Male Solo Recording”, “Blues Recording”, “Fan's Choice Entertainer of the Year” en voor zijn DVD met het New Brunswick Youth Orchestra. Tenslotte wint hij in 2011 ook nog de “ECMA Awards for Blues Recording of the Year” en de “Konica Minolta Male Solo Recording of the Year”, voor zijn album ‘Piggyback’. Ook in 2012 doet Matt opnieuw meer dan tweehonderd optredens! In 2011 brengt Matt het album ‘Coal Mining Blues’ uit, geproduced door Colin Linden. Het album is opgenomen in de Levon Helm Studios in Woodstock, New York. Aan het album werken de keyboardspeler Garth Hudson (“The Band”) en zangeres Amy Helm (“Olabelle”) mee. Op het album zingt Matt over het leven van de hard werkende arbeiders in de mijnen en zijn nauwe banden met deze gemeenschap, familie en vrienden uit zijn thuis. Matt wil de luisteraar niet veranderen, maar zegt zelf: “I love it when the listeners really get involved in the music… When people get involved, it really makes it a great night — for everyone”. ‘Halfway Home by Morning’ is Matt Andersen’s tiende album. Het is de opvolger van ‘Honest Man’ [2016]. De dertien nummers die op het album staan schreef Matt zelf, soms met de hulp van co-songwriters. Voor de opnames reisde Andersen naar Nashville, naar de legendarische Southern Ground studio af. De Presbyteriaans kerk, die in de jaren zesitg tot studio omgebouwd werd, ontving al heel wat notabele gasten (Willie Nelson, Emmylou Harris, Neil Young , Kristofferson, Tony Joe White, Clapton en The Allman Brothers). Andersen stond er in de studio met Mike Farrington (bas), Jay Bellerose (drums) en Chris Gestrin en producer/gitarist Steve Dawson. De elektrische piano en slide gitaar zetten de toon in ”What Would Your Mama Say” waarmee Andersen zijn nieuwe studio album opent. Het zijn The McCrary Siters (Beverly Ann, Regina Avonette & Alfreda Antionette) die Andersen’s vragen met zwoele gospelgetinte gezangen beantwoorden. Ze zijn ook te horen in ”Free Man” en ”Give Me Some Light” waar ook de blazers (Jim Hoke, Charles Rose & Steve Hermann) meehelpen de groove te bepalen. Het soulvolle ”Something to Loose” (een oproep om rust) is een van de hoogtepunten op het album. Andersen zingt het samen met co-songwriter Amy Helm, die ook al eerder op zijn albums te horen was. Amy is dochter van de betreurde Levon Helm (1940-2012) die geschiedenis schreef met o.a. The Band. In ”Better Than You Want” zorgt de sax van Jim Hoke voor behoorlijk wat Soul en, daarna nog even verder grooven kan op ”Gasoline”. Een volgend hoogtepunt is ”Over Me”. Hier zorgt Andersen’s hartverscheurende stem voor de rillingen. In het swingende ”Help Yours Elf” zit er een knappe trompetsolo van Steve Hermann. ”Long Rider”, een met Tom Wilson gecomponeerde roadsong, rockt je wakker met een warm gevoel en tijdens ”Been My Last” doe je best even de ogen toe. In ”Quarter on the Ground” (A Song for Uncle Joe) herinnert Andersen zich een telefoongesprek tussen zijn moeder en oom Joe. Enkel begeleid op akoestische gitaar en met de hulp van de McCrary Sisters, wordt dit een ontroerend einde. Matt Andersen levert met zijn nieuwe release ‘Halfway Home by Morning’ een van zijn beste releases af. Hij dompelt je onder in de warmte die hij en zijn muzikanten uitstralen. Je hoort het geluid van een artiest die deed waar hij voor hij geboren was, zijn ziel blootleggen met behulp van de muziek. Hij doet het met meer vrolijkheid dan ooit tevoren. “ With his new release ‘Halfway Home by Morning’ Matt Andersen delivers one of his best albums. He immerses you in the warmth that he and his musicians radiate. He does it with more cheerfulness than ever before… “ - esc for www.rootstime.be Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography MATT ANDERSEN:
|
||||||||
|
||||||||
 (2).jpg)
.jpg)
.jpg)
